"Heer Jezus, Zoon van God, ontferm U over mij, zondaar."
In de 'ware verhalen van de Russische pelgrim' vertelt een vrome pelgrim hoe hij op de 24e zondag na Pinksteren een kerk binnengaat en getroffen wordt door een tekst uit de brief aan de christenen van Tessalonica (5:7): "Bid zonder ophouden". Hoe kan dat nu?
Langzamerhand wordt dat zijn levensvraag: 'Hoe kan men zonder ophouden bidden?"
Hij gaat op zoek, leest boeken, luistert naar beroemde predikanten, maar vindt geen antwoord.
Al trekkend ontmoet hij een eenvoudige monnik, die voortdurend bidt zonder ophouden... De pelgrim gaat bij hem in de leer: de Naam van Jezus herhalen, dat is het onophoudelijk gebed. Men zegt het aanvankelijk werkelijk en bewust 10, 20, 50, 100, 1000 keer en meer: 'Heer jezus, Zoon van God, ontferm U over mij, zondaar'. Langzamerhand wordt het een tweede natuur, wordt het gebed als het ware op de adem meegedragen. Wie ermee ophoudt, lijkt iets te missen.
Zo'n verhaal kan je schokken. Het ligt echter in de traditie van het monastieke leven in de orthodoxe kerk.
Op die wijze wordt het leven van de monnik tot een aanhoudend gebed. Bij zijn professie ontvangt de monnik een houten kruis dat hij zijn leven lang zal dragen, ook een gebedssnoer: de tsjotki. Daarmee treedt hij in een lange traditie van bidders, een traditie die teruggaat tot in de 4e. eeuw, en tot vandaag 'levend' is gebleven.
In die traditie ontstond het Jezusgebed, een leerschool, een practicum. De bidder wordt opgeroepen zich bewust te zijn van Jezus' tegenwoordigheid in zijn innerlijk, als een gave Gods.
Het westen heeft een eigen gebedstraditie. Ook hier is de praktijk van het herhalen van een korte formule een grote bekende: een rozenkrans, een litanie, een schietgebed...
Het Jezusgebed is een gave waarmee de oosterse kerk de westerse heeft verrijkt, bereikbaar voor elke mens, niet enkel voor monniken. Mystiek is er voor iedere gewone mens, voor iedere gewone christen. Elk mens kan het bewustzijnsniveau bereiken waarop de gave van de Ontmoeting met het Licht ontvangen kan worden.
In het volgende gebed wordt het mooi uitgedrukt: "Gij Jezus zijt het Licht dat iedere mens die in de wereld komt verlicht en heiligt. Laat het Licht van uw gelaat komen over ons, zodat wij uw ontoegankelijk Licht mogen ervaren."
Bid zonder ophouden. Zo begon de weg van de pelgrim... Zoals een eenvoudige monnik zei: "Als de Schrift die opdracht geeft moet het mogelijk zijn...."
Langzamerhand wordt dat zijn levensvraag: 'Hoe kan men zonder ophouden bidden?"
Hij gaat op zoek, leest boeken, luistert naar beroemde predikanten, maar vindt geen antwoord.
Al trekkend ontmoet hij een eenvoudige monnik, die voortdurend bidt zonder ophouden... De pelgrim gaat bij hem in de leer: de Naam van Jezus herhalen, dat is het onophoudelijk gebed. Men zegt het aanvankelijk werkelijk en bewust 10, 20, 50, 100, 1000 keer en meer: 'Heer jezus, Zoon van God, ontferm U over mij, zondaar'. Langzamerhand wordt het een tweede natuur, wordt het gebed als het ware op de adem meegedragen. Wie ermee ophoudt, lijkt iets te missen.
Zo'n verhaal kan je schokken. Het ligt echter in de traditie van het monastieke leven in de orthodoxe kerk.
Op die wijze wordt het leven van de monnik tot een aanhoudend gebed. Bij zijn professie ontvangt de monnik een houten kruis dat hij zijn leven lang zal dragen, ook een gebedssnoer: de tsjotki. Daarmee treedt hij in een lange traditie van bidders, een traditie die teruggaat tot in de 4e. eeuw, en tot vandaag 'levend' is gebleven.
In die traditie ontstond het Jezusgebed, een leerschool, een practicum. De bidder wordt opgeroepen zich bewust te zijn van Jezus' tegenwoordigheid in zijn innerlijk, als een gave Gods.
Het westen heeft een eigen gebedstraditie. Ook hier is de praktijk van het herhalen van een korte formule een grote bekende: een rozenkrans, een litanie, een schietgebed...
Het Jezusgebed is een gave waarmee de oosterse kerk de westerse heeft verrijkt, bereikbaar voor elke mens, niet enkel voor monniken. Mystiek is er voor iedere gewone mens, voor iedere gewone christen. Elk mens kan het bewustzijnsniveau bereiken waarop de gave van de Ontmoeting met het Licht ontvangen kan worden.
In het volgende gebed wordt het mooi uitgedrukt: "Gij Jezus zijt het Licht dat iedere mens die in de wereld komt verlicht en heiligt. Laat het Licht van uw gelaat komen over ons, zodat wij uw ontoegankelijk Licht mogen ervaren."
Bid zonder ophouden. Zo begon de weg van de pelgrim... Zoals een eenvoudige monnik zei: "Als de Schrift die opdracht geeft moet het mogelijk zijn...."
Samengevat uit: "Het Jezusgebed" door Johan en Albert Meijer - Joh. van Damascusgemeenschap. Tilburg